Nordic Bushcraft
Eind oktober 2019 werd de drang naar een nieuw buitenlands avontuur wel héél groot. Ik keek richting Noord Europa. In 2016 was ik al wel eens naar Kungsleden getrokken in Zweeds Lapland, maar verder kende ik weinig of niets van de Zweedse outdoor mogelijkheden. Ik besloot Johan Forsberg van Nordic Bushcraft te contacteren. Johan heeft de voorbije jaren een meer dan stevige reputatie weten op te bouwen als bushcraft instructeur. We hadden al jarenlang zo nu en dan contact via social media en we volgden elkaars doen en laten met de nodige interesse.
Na wat zoeken naar een moment dat voor ons 3 paste (Ook Tom, een Belgische vriend van me, wilde mee) kwamen we uit op eind november, begin december. We besloten een vijfdaagse trip te ondernemen, vol bushcraft, rewilding en gewoon ‘Nordic Living’.
Johan’s regio is niet het Hoge Noorden. Bottnaryd telt ongeveer 725 inwoners en is een deelgemeente van Jönköping, Met de wagen doe je er vanuit Gotenborg ongeveer anderhalf uur over. Je kan je hier eind november, begin december dus aan heel uiteenlopende weersituaties verwachten. Achteraf zou blijken dat dat ook het geval is geweest. Temperaturen tussen -10 en +7 maakte de vijfdaagse even avontuurlijk en leerrijk als we vooraf gehoopt hadden.
Bij onze aankomst in Gotenborg werden we door Johan opgewacht. De vele gedeelde outdoor-, bushcraft- en andere verhalen maakte de rit richting Bottnaryd wel heel kort. Het landschap van eindeloze bossen en zachte glooiingen deden met onmiddellijk denken aan mijn oh zo geliefde Canadese Québec. Het dunne laagje verse sneeuw en de smaakvol verlichte huizen riepen een vervroegd Kerstgevoel bij me op.
De rest van de dag werd, naast het bezoek aan een lokale outdoorwinkel en een supermarkt, vooral besteed aan het checken, opnieuw checken en nog een checken van alles spullen die de volgende dag mee moesten op de trip.
Leven op het ritme van de stoof
De volgende morgen stonden we als nerveuze huskies voor een hondenslee, te wachten om te vertrekken. We wilden maar één ding, asap die Zweedse natuur verkennen, maar eerst wachtte nog een overheerlijk ontbijt van brood, vis en genoeg koffie.
We propten alles zo goed en zo kwaad mogelijk in Johan’s oude Saab. Nu moesten er nog twee kano’s op het dak. We hadden wel wat bekijks. Ook de zweden dachten er het hunne van; bij -8 een kanotripje uit de mouw schudden.
40 minuten later stonden we aan het – één van de duizenden denk ik – meer vanwaar we zouden vertrekken. Nu moest alles uit de wagen en…in de kano’s. De goesting om te vertrekken maakte ons efficiënt en gefocust. De trip begon fantastisch. Ik had al wel wat kilometers op mijn kanoteller, maar peddelen met ijs op het water, dat was nieuw.
Achter de eerste bocht kwam een prachtig meer tevoorschijn. De knalblauwe hemel en overvloedige zonneschijn maakte het geheel tot een perfect instagram plaatje. Na minder dan een uur peddelen hadden we de ideale plek gevonden voor het basiskamp dat we zouden opstellen voor de komende 5 dagen. De kano’s gingen aan wal, de tipi en de stoof werden geïnstalleerd en ieders persoonlijke spullen kregen een plaatsje in de niet al te grote tipi.
Eind november gaat de zon hier onder rond 15u20. Het was dus alle hens aan dek om het nodige hout te sprokkelen voor de houtstoof. Die stoof zou de rest van onze trip alles bepalend zijn. Ze gaf ons de ‘luxe’ ons te verwarmen bij de toch wel stevige vriestemperaturen en er werd ook op gekookt.
Voor een houtstoof heb je uiteraard hout nodig. De juiste (dode) boom in het bos uitzoeken en omhakken, het zagen en splijten van het hout in kleiner stukken is het soort fysieke arbeid dat toch wel wat energie vraagt. En de koude maakte het er niet makkelijker op.
Pikdonker om 16 uur, ook dat is in het late najaar Zweedse outdoor realiteit. Dankzij onze tipi, de stoof en de nodige houtvoorraad werd het best gezellig. We vertelden onophoudelijk over bushcraft en survival thema’s, over voorbije outdoor belevenissen en over plannen voor toekomstige avonturen en expedities.
Tom, de gear freak onder ons haalde steeds nieuwe nuttige hebbedingetjes uit de rugzak en legde ons uitvoerig uit waarvoor het kon dienen. De nacht was lang maar best comfortabel. Het plan was vroeg uit de veren te zijn, al moet je dat met een korrel zout nemen. Bij een buitentemperatuur van -10c is je slaapzak altijd een goede vriend.
De volgende ochtend moesten we, ieder op zijn beurt, bij de klassieke outdoor ochtendplas toch even de slaap uit onze ogen wrijven. We stelden vast dat zich nu een heus wel dikke laag ijs op het meer had gevormd. Het gaf ons het gevoel afgesneden te zijn van de wereld. Maar we maakten ons geen zorgen. Het was pas dag 2.
Op dag twee ben je altijd alweer een pak beter georganiseerd. Ook met de stoof ging het beter. Geloof het of niet, iedere stoof heeft een beetje een eigen karakter, en daar moet je leren mee om gaan. De nodige voorraad hout aanleggen, gebruik makend van de weinige uren licht was opnieuw de boodschap.
Het bleef ondertussen stevig vriezen. Het hakken, zagen en splijten moest zo nu en dan onderbroken worden voor een korte wandeling in het bos om warm te blijven. Maar zo een hike was nooit gewoon een hike. Steeds waren we op zoek naar tondel, de juiste boom, de ene of andere houtsoort voor houtsnijwerk, enz… Ook eetbare en medicinale planten wisten onze aandacht te trekken.
Ondanks de nog steeds negatieve temperaturen had de wind er voor gezorgd dat het meer de volgende ochtend al wat meer ijsvrij was. We besloten dus er met de kano op uit te trekken voor een verkenningstocht. Maar ook nu weer waren het de beperkte uren daglicht en de nodige voorraad brandhoud die ons doen en laten bepaalden.
Op dag vier hadden we te maken met een complete weersverandering, vrij hoge positieve temperaturen, wind en regen. We namen de tijd om wat bushcraft technieken onder de loep te nemen, een bucksaw maken, de vuurboog, een lepel snijden,…
Het ijs op het meer smolt nu snel weg en onze terugkeer naar ons startpunt zou geen enkel probleem vormen. Tenminste… Dat dachten we toch.
IJsbreker
De voorbije dagen waren voorbij gevlogen. Na een laatste korte hike besloten we in te pakken en op te ruimen om tijdig te kunnen vertrekken. We wilden ons niet laten verrassen door de invallende donker. Toch verliep die terugtocht niet zoals ingeschat. Hoewel we nu toch al een temperatuur hadden van ongeveer +7C, stootten we, nog maar net achter de bocht, op een laag ijs. Eerst was er met veel moeite nog net door te komen, maar al gauw zaten we muurvast.
Uiteindelijk zijn we er met veel moeite, dankbaar gebruik makend van onze bijlen, toch geraakt, net voor het vallen van de duisternis. Het was nog best spannend en inspannend en een gedroomde afsluiter van een prachtige vijfdaagse in de Zweeds bossen.
Rewilding
We hebben het al dikwijls gezegd, maar dergelijke tripjes zijn een heel goede manier om je aan enkele basics te herinneren; als je onderdak, vuur, eten en drinken hebt, liefst nog met de nodige tribe/vriendschap/liefde, zijn je basisbehoeftes uitstekend ingevuld. De rest is nice to have, maar pas op voor die ratrace.
bedankt johan om de perfecte host te zijn. Tom, bedankt voor al het lekkers en nuttige dat je steeds weer uit die rugzak van je wist te toveren. Dank GREENTRIPPER voor het offsetten van mijn vluchten.
Wilde groet,
Bert
PS: Wil je je verdiepen in Rewilding als levensstijl? In ons boek REWILDING, herontdek je Natuurinstinct” vind je de concrete info om meteen aan de slag te gaan.
Recente commentaren